Interview met J.W. de Boer
Klokkenmuseum
Gerrit Jan Honing van Zaandijk die had nog een gevel liggen die van het Gorterspad kwam, wat nu de gevel is van het Klokkenmuseum. Nou, die ging daar ook heen. En Zaandam ging weer verder met een huis te slopen aan de Hogendijk, dat is dat hoge huis, met die twee verdiepingen. En zo ging het van het een naar het ander. En bij Cacao de Zaan daar stond dat huis van de Harenmakerij, ik weet niet meer precies hoe dat gegaan is, maar in ieder geval dat moest toen ook weg. En dat is toen in zijn geheel verplaatst. Daarna kwam Lambert Melisz, het bejaardenhuis in Westzaan, het oude weeshuis, en dat moest gesloopt worden, want daar wilden ze nieuwbouw plegen. Nou, dat kon wel, maar er moest wel een vergoeding bijkomen. En toen was er een sloper geëngageerd, en die zei: je kan het wel kopen, maar dan kost het twaalf honderd vijftig gulden. En dat hadden we niet. Maar toen bleek, toen hij het ging slopen, dat wij het al toegezegd hadden gekregen, dat er lood in die goten lag, van een enorme dikte, en dat was net in de tijd van de Korea-crisis dat die loodprijs zo hoog was en dat bracht die twaalfhonderd vijftig gulden op. Dus toen kregen wij dat pand met gesloten beurs. Het werd toen niet direct herbouwd, het werd opgeslagen bij Beudeker Scheepswerven op Zaandijk. Die eigenaar zei: ‘Ik heb een stuk land, jullie mogen dat wel gebruiken van me. Als je me dan 200 gulden per jaar geeft, of 250, dan mag dat daar liggen.’ Dus daar gingen de stenen heen en de kozijnen. Die moesten uiteindelijk allemaal opnieuw gemaakt worden, maar wel naar de modellen die we daar hadden. Er was natuurlijk een hoop verrot, maar goed we hadden de deuren en de stenen en er was een tekening van gemaakt.
